دلیل نگارش مقاله زیر، در «نامه به سردبیر» یک گروه تروتسکیست در سال 2001 نهفته است که خواستار اطلاعاتی دربارهی امضای معاهدهی تجاری [عهدنامه مسکو] بین اتحاد شوروی با ترکیهٔ کمالیست در مارس 1921، آنهم تنها دو ماه پس از کشته شدن پانزده کمونیست برجستهی ترکیه در نزدیکی سواحل این کشور شده بود. هرچند آمرین و مجریان این قتلها هرگز شناسایی نشدند و مبنای گمانهزنیهای متعددی هستند، اما همه قرائن و شواهد به شخص یا اشخاصی در بالاترین سطوح جنبش کمالیستی دلالت دارند. آنچه برای من جالب بود البته نه صرفاً خود معمای قتل، بلکه این واقعیت بود که چگونه اتحاد شوروی با دولتی که آشکارا مبارزان کمونیست طرفدار شوروی را میکشت و زندانی میکرد، وارد اتحاد شده و در مورد آن قتلها تقریباً هیچ واکنشی نشان نداده بود. این رفتار البته برای کسانی که با تاریخ جهان پس از 1945، مانند مصر در دوران ناصر یا دیگر رژیمهای «مترقی» جهان سوم، آشنا هستند تعجبآور نیست؛ اما اینکه همین الگو تنها چهار سال پس از انقلاب روسیه، یعنی در دورهای که تقریباً همه، ازجمله من، فکر میکردیم که سیطرهی منافع ملی شوروی بر «انترناسیونالیسم پرولتری» پس از غلبهی استالین و تز «سوسیالیسم در یک کشور» در سال 1924 رخداده، اعجابآور بود. ...
Comments