در باره حزب کمونیست

در این متن، نویسنده با تحلیل انتقادیِ ساختار و عملکرد احزاب کمونیستی وابسته به انترناسیونال سوم، نشان می‌دهد که این احزاب به‌سبب وابستگی ایدئولوژیک، سازمانی و سیاسی به روسیه، به ابزار سیاست خارجی دولت شوروی تقلیل یافتند. به‌جای آنکه مبارزۀ طبقاتی را بر پایۀ شرایط اجتماعی و اقتصادی کشور محل فعالیت سامان دهند، ناگزیر شدند اولویت‌های خود را با مقتضیات دیپلماسی شوروی هماهنگ کنند؛ امری که به تضعیف استقلال فکری، انسداد فضای نقد درونی و شکل‌گیری ساختارهای اقتدارگرایانه درون حزب انجامید. ساختار حزبیِ مبتنی بر تمرکز قدرت، اطاعت مطلق از مسکو، و جایگزینی روش‌های اقناعی با ابزارهای قهری- از جمله گاردهای سرخ- به شکل‌گیری نیروهایی خشن و فاقد آموزش سیاسیِ عمیق انجامید و پایگاه انسانی بالقوۀ انقلاب کارگری را فرسوده ساخت.