A short biography of Italian anarchist Bernardo Melacci
Bernardo Melacci
Bernardo Melacci was born at Foiano dell Chiana in the Val di Chiana in Italy on 19th January 1893, the first of four children. His family professed socialist ideas and after elementary school Bernardo helped his father as a mechanic in a country workshop. At the age of 17, together with other villagers he emigrated to Genoa and worked as a mechanic at the Ansaldo factory.
In Genoa he became radicalised and took part in various agitations in the factory. Conscripted into the Navy with the coming of the First World War, he spent most of the time in Libyan ports. During a sea voyage he met the influential anarchist Errico Malatesta and began to develop his own anarchist ideas. As early as 1914 he had read the paper Il Libertario in Foiano.
With the end of the war he returned to Foiano and founded the Pietro Gori anarchist group there, which was named after a prominent anarchist. The group numbered ten and was very active in distributing propaganda, in particular the paper Umanita Nova. Among other prominent members of the group were Sante Scapecchi (Ficocco), Carlo Scapecchi, Luigi Giaccherini (Baiocco), Guido Marcelli (Buco), Vittorio Ugolini (Dazio), Lanciotto Gailli, Piero Siena and Giulio Bigozzi. Many of them had got to know each other whilst in the Navy.
The group organised a successful demonstration and open air meeting on May Day 1920 in conjunction with the Socialists, with Melacci as the anarchist speaker. Before this the group had organised a theatrical event and set up a fund for Austrian war orphans. The following year it organised a theatrical event for political prisoners. A supporter of organisational anarchism, the group maintained contact with other anarchist groups in the area.
It took an important role in resistance to the Fascist squads that were beginning to carry out raids in the area. It also supported the local peasant leagues. In one incident in Renzino in on April 12th 1921, Fascist squads, toting rifles and wearing helmets, turned up at Renzino where they destroyed the office of the Socialists, the league farm, a consumer cooperative and the Chamber of Labour. They made another raid the following Sunday, April 17thbut were ambushed two kilometres from Foiano by a crowd armed with rifles, pistols, axes, and pitchforks. Two fascists were killed and others seriously injured.
Vicious reprisals followed with barns and farmhouses being burnt down. Four local activists were murdered, including the young anarchist cobbler of Arezzo, Gino Gherardi.
Following this Bernardo Melacci was arrested at Genoa in June 1921. A gang of forty Fascists attempted to kill him whilst under arrest, but ended up stabbing another prisoner by mistake. He was put on trial with 34 others and accused of taking part in the ambush. In addition Melacci was accused of stealing Fascist revolvers and wallets and destroying three telegraph poles to stop phone calls, as well as illegally possessing and carrying firearms. Bernardo recounted the harassment that his mother and sister had received when the Fascists raided the family home in an earlier raid.
In a court where the public gallery was full of angry shouting Fascists, sentences of a total of 300 years were handed out, Bernardo receiving the maximum sentence of thirty years.
He served his sentence at Arezzo, then at Pesaro, Imperia, Portolongone, Parma and Pianosa. Released from prison after an amesty in 1935 only to be re-arrested three days later and confined for a further three years, being moved to the prison islands of Tremiti in 1937. Here he carried out intensive anarchist propaganda among the many young people confined there. After a revolt against the imposition of the Fascist salute Bernardo with 100 others, including the anarchist militants Stefano Vatteroni and Alfonso Failla, he was accused of being the ringleader of the revolt. He was sentenced to a further five years in prison. This proved too much for him and the confinement and ill-treatment caused his mental collapse. In 1938 he was admitted to a mental hospital. He died in the prison at Nocera Inferiore on 7th December 1943. During his prison years there had been several attempts on his life and the circumstances of his death remain mysterious.
When his body was brought back to be buried in Foiano, there was a mass display of respect for him from the villagers.
During his long confinement he wrote many poems and letters. A collection of his poems was published in 2005. A plaque to his memory was placed on the family home in Foiano in recent years.
Nick Heath
Sources:
https://it.wikipedia.org/wiki/Bernardo_Melacci
http://foianoinpiazza.it/default.asp?cn=82&id=7996&gru=29&ope=
Comments
My translation on polish.
My translation on polish. This short biography is going to be published also in anarchist journal "Inny Świat".
“Bernardo Melacci”
Bernardo Melacci urodził się 19 stycznia 1893 roku w wiosce Foiano dell Chiana we Włoszech, jako pierwszy z czworga dzieci. Jego rodzice byli zadeklarowanymi socjalistami. Po ukończeniu szkoły podstawowej Bernardo pomagał ojcu w warsztacie, gdzie przyuczał się do zawodu mechanika. W wieku 17 lat, wraz z wieloma mieszkańcami wioski wyemigrował do Genui, gdzie zaczął pracę jako mechanik w fabryce Ansaldo. W Genui jego poglądy zaczęły się radykalizować, a on sam zaczął brać udział w agitacji na terenie fabryki. W obliczu wybuchu pierwszej wojny światowej Bernardo został wcielony do marynarki wojennej i większość tego czasu stacjonował w libijskich portach. Podczas morskich podróży spotkał osobiście wpływowego włoskiego anarchistę – Errico Malatestę – i pod jego wpływem zaczął rozwijać swoje anarchistyczne poglądy.Już od 1914 roku zaczął czytać tygodnik Il Libertario.
Po zakończeniu wojny powrócił do rodzinnego Foiano, gdzie założył anarchistyczną grupę Pietro Gori – na cześć znanaego anarchisty. Mała grupa licząca dziesięciu członków była niezwykle aktywna w dystrybuowaniu anarchistycznej propagandy, w szczególności gazety Umanita Nova. Wśród innych zasłużonych członków grupy byli Sante Scapecchi (Ficocco), Carlo Scapecchi, Luigi Giaccherini (Baiocco), Guido Marcelli (Buco), Vittorio Ugolini (Dazio), Lanciotto Gailli, Piero Siena, oraz Giulio Bigozzi. Większość z nich znała się już podczas służby w marynarce.
Grupa wspólnie z socjalistami z dużym sukcesem zorganizowała demonstrację i otwarte spotkanie w dniu 1 maja 1920 roku, gdzie Melacci występował jako anarchistyczny mówca. Wcześniej grupa zorganizowała przedstawienie teatralne i specjalny fundusz dla austriackich sierot wojennych. Rok pózniej, kolejne teatralne przedstawienie miało na celu zbiórkę pieniędzy dla więzniów politycznych. Grupa prezentowała organizacyjne podejście do anarchizmu i utrzymywała kontakty z innymi grupami w okolicy.
Ważną rolą grupy Pietro Gori był opór przeciwko faszystowskim oddziałom, które dokonywały rajdów w okolicy. Grupa wspierała również lokalne ligii chłopskie. Podczas jednego z incydentów jaki miał miejsce 12 kwietnia 1921 roku w Renzino, faszystowski oddział uzbrojony w hełmy i karabiny najechał i zniszczył lokalne biuro socjalistów, spółdzielnie spożywców, farmę ligii chłopskiej, oraz budynek Izby Pracy. Faszystom to nie wystarczyło i przypuścili kolejny rajd w niedziele 17 kwietnia, lecz wpadli w pułapkę zastawioną na nich 2 kilometry od Foiano. Oddział faszystów zosta rozbity przez grupę uzbrojoną w strzelby, pistolety, widły i siekiery. Dwóch faszystów zginęło a wielu zostało ciężko rannych. Na region spadły bezlistosne represje; podpalano stodoły i gospodarstwa chłopskie. Czterech lokalnych aktywistów zostało zamordowanych, w tym młody anarchista, szewc pochodzący z Arezzo – Gino Gherardi. Następstwe antyfaszystowskiego oporu były liczne aresztowania. Bernardo Melacci został aresztowany w czerwcu 1921 roku w Genui. Podczas przebywania w areszcie, gang 40 faszystów próbował dokonać na nim linczu, lecz przez przypadek ranili nożem innego, przypadkowego więznia. Melacci został postawiony przed sądem wraz z innymi 34 więzniami oskarżonymi o zorganizowanie zasadzki na faszystowski oddział. Dodatkowo Melacci został oskarżony o kradzież pistoletów i portfeli należących do faszystów, zniszczenie 3 słupów telegraficznych oraz nielegalne posiadanie broni palnej. Bernardo publicznie potępił metody stosowane przez faszystów, zwłaszcza nękanie jego matki i siostry podczas rajdu na jego dom rodzinny.
Podczas procesu, gdzie sala wypełniona była krzyczącym faszystowskim motłochem, Bernardo wraz z innymi oskarżonymi otrzymali łącznie 300 lat więzienia, gdzie on osobiście dostał wyrok 30 lat odsiadki. Wyrok odsiadywał w wielu więzieniach, począwszy od Arezzo, potem było Pesaro, Imperia, Portolongone, Parma i na koniec Pianosa. Został wypuszczony podczas amnestii w 1935 roku, tylko po to by zostać ponownie aresztowanym 3 dni pózniej i zamkniętym na kolejne 4 lata w więzieniu na wyspie Tremiti. W tym więzieniu prowadził intensywną anarchistyczną propagandę pośród licznych młodych skazańców. W wyniku rewolty przeciwko przymusowemu wprowadzeniu faszystowskiego salutu, Bernardo wraz z setką innych, wliczając anarchistycznych bojowników Stefano Vatteroni'ego i Alfonso Failla zostali postawieni przed sądem. Bernardo został uznany za przywódce rewolty i skazany na kolejne 5 lat więzienia. Było to dla niego zbyt wiele, lata zamknięcia i fizyczne wyniszczenie będące efektem przebywania w więzieniach doprowadziły do jego psychicznego załamania. W 1938 roku został zamknięty w szpitalu dla obłąkanych. Zmarł w więzieniu Nocera Inferiore 7 grudnia 1943 roku. Podczas lat spędzonych w więzieniach wielokrotnie próbowano go zabić, a okoliczności jego śmierci pozostały nie wyjaśnione.
Kiedy jego ciało zostało przetransportowane do rodzinnego Foiano, podczas pogrzebu liczni mieszkańcy zebrali się by publicznie oddać mu hołd i wyrazy szacunku. Lata więzienne były także latami twórczości Bernardo Melacci'ego, gdzie napisał on wiele wierszy i listów. Zbiór jego poezji został wydany w 2005 roku, a tabliczka upamiętniająca jego osobę pojawiła się na froncie jego rodzinnego domu w Foiano parę lat temu.
Artykuł pochodzi ze strony libcom.org
tłumaczenie: Leon Cz.
Great!
Great!