Platformo de organizo de la Ĝenerala Unuiĝo de Anarkiisto

Signifoplene, malgraŭ la forto kaj la nedubeble pozitiva karaktero de la liberecanaj ideoj, la pureco kaj honesteco de la anarkiismaj pozicioj antaŭ la socia revolucio kaj, laste, la heroeco kaj sennombraj sinoferoj alportitaj de la anarkiistoj dum la lukto por la liberecana komunismo, la anarkiista movado kontinuas malforte, kaj preskaŭ ĉiam aperis en la historio de la luktoj de la laborista klaso kiel malgranda okazintaĵo, kiel epizodo kaj ne kiel grava faktoro.
Ĉi tiu kontraŭdiro inter la pozitiva kaj malnegebla fundamento de la liberecanaj ideoj kaj la mizera stato, en kiu vegetas la anarkiista movado, trovas lian klarigadon je aro de kialoj, inter kiuj la plej grava estas la foresto de principoj kaj organizemaj praktikoj en la anarkiista mondo. Ĉiulande, la anarkiista movado estas reprezentata de kelkaj lokaj organizaĵoj, kiuj defendas kontraŭdirajn teorion kaj taktikon sen estonteccelaj kaj daŭriĝemaj perspektivoj en la aktivula agado, kiuj malaperas ofte sen lasi la plej malgrandan spuron

Platformo de organizo de la Ĝenerala Unuiĝo de Anarkiisto

Enkonduko

Signifoplene, malgraŭ la forto kaj la nedubeble pozitiva karaktero de la liberecanaj ideoj, la pureco kaj honesteco de la anarkiismaj pozicioj antaŭ la socia revolucio kaj, laste, la heroeco kaj sennombraj sinoferoj alportitaj de la anarkiistoj dum la lukto por la liberecana komunismo, la anarkiista movado kontinuas malforte, kaj preskaŭ ĉiam aperis en la historio de la luktoj de la laborista klaso kiel malgranda okazintaĵo, kiel epizodo kaj ne kiel grava faktoro.

Ĉi tiu kontraŭdiro inter la pozitiva kaj malnegebla fundamento de la liberecanaj ideoj kaj la mizera stato, en kiu vegetas la anarkiista movado, trovas lian klarigadon je aro de kialoj, inter kiuj la plej grava estas la foresto de principoj kaj organizemaj praktikoj en la anarkiista mondo. Ĉiulande, la anarkiista movado estas reprezentata de kelkaj lokaj organizaĵoj, kiuj defendas kontraŭdirajn teorion kaj taktikon sen estonteccelaj kaj daŭriĝemaj perspektivoj en la aktivula agado, kiuj malaperas ofte sen lasi la plej malgrandan spuron.

Tia stato de la revolucia anarkiismo, se tute ni analizas ĝin, ne povas karakteriziĝi krom kiel “ĝenerala longdaŭra senorganizado”.

Kiel la flava febro, ĉi tiu malsano de la senorganizado eniĝas en la organismon de la anarkiista movado kaj batas ĝin ekde antaŭ jardekoj.

Estas nedubeble, ke ĉi tiu senorganizado havas ĝian originon en kelkaj difektoj de teoria ordo, speciale en la malvera interpreto pri la anarkiisma individuisma principo. Ĉi tiun principon oni konfuzis tro ofte kun la foresto de respondeco. La ŝatantoj aserti sian “mion” nur por sia persona ĝuo obstine koncentriĝas pri la ĥaosa stato de la anarkiista movado kaj priparolas, por defendi ĝin, la neŝanĝeblajn principojn de la anarkiismo kaj ties majstroj.

Sed la neŝanĝeblaj principoj kaj la majstroj pruvas ĝuste la malon. La disigo estas la ruino. La forta unuiĝo estas la motoro de la vivo kaj la disvolviĝo. Ĉi tiu leĝo de la socia lukto aplikiĝas tiel al la klasoj, kiel al la partioj.

La anarkiismo ne estas belega fantazio, nek filozofia abstrakta ideo; ĝi estas laboristamasa socia movado. Tial oni devas kunigi la fortojn en ĝenerala organizaĵo je konstanta agado, kiel postulas la realo kaj la strategio de la klaslukto.

“Ni estas konvinkataj, diras Kropotkin, ke la formado de anarkiista partio ĉe Rusio ne estas malutila por la komuna revolucia verko, kontraŭe, estas dezirebla kaj utila al la maksimumo” (antaŭparolo al La Komunumo de Parizo de Bakunin, eldonaĵo je 1892).

Bakunin neniam kontraŭstaris la ideon pri ĝenerala anarkiista organizaĵo. Kontraŭe, liaj aspiroj rilate al la organizo tiel, kiel lia agado en la Unua Internacio, permesas vidi lin ĝuste kiel aktivan favorulon de tia organizo.

Ĝenerale ĉiuj anarkiistaj agemaj aktivuloj batalis kontraŭ ĉiu izolita agado kaj pensis pri anarkiista movado konsistigita de la unuiĝo de celoj kaj rimedoj.

La neceso de ĝenerala organizaĵo sentigis sin multege dum la rusa Revolucio je 1917. Tiam la liberecana movado montris la plej altan nivelon de dismembriĝo kaj konfuzo. La foresto de ĝenerala organizaĵo igis, ke multaj anarkiistaj agemaj aktivuloj aliris al la bolŝevismaj vicoj. Tial multaj aktivuloj restas nuntempe en pasiveca stato, neebligante ĉiun aplikadon de ofte liaj tre gravaj fortoj.

Ni havas esencan neceson de organizaĵo, kiu, inkludante la plimulton de la partoprenantoj en la anarkiisma movado, starigu taktikan kaj politikan ĝeneralan planon, kiuj taŭgu kiel gvidilo al la tuta movado.

Estas momento, por ke la anarkiismo eliru el la senorganizada marasmo, finu la senfinajn hezitojn antaŭ la pli gravaj aferoj teoriaj kaj taktikaj kaj alvenu decide al la vojo de klare pensitaj celoj, plenumante organizitan kolektivan praktikon. Tamen, ne sufiĉas konstati la esencan neceson de tiu organizaĵo; necesas, krome, ellabori la metodon por ĝia kreo.

Ni konsideras teorie kaj praktike netaŭga la ideon starigi organizaĵon laŭ la modelo de la “sintezo”, tio estas, kunigante la reprezentantojn de la malsamaj tendencoj de la anarkiismo. Tia organizaĵo, kiu konsistigas teorie kaj praktike heterogenaj elementojn, estos nenio krom meĥanika kunigo el uloj, kiuj komprenas malsame ĉiujn aferojn de la anarkiista movado, kiu certe disiĝus al la unua ŝanco.

La anarkisindikatisma metodo ne solvas la problemon de la organizo de la anarkiismo, ĉar ĝi ne prioritatigas tiun problemon, nur interesiĝante pri ĝia penetrado kaj enfortigo en la laboristaj medioj.

Tamen oni ne povas fari multe en tiu medio, se ne ekzistas ĝenerala anarkiisma organizaĵo.

La sola metodo, kiu solvas la problemon de la ĝenerala organizaĵo estas, laŭ nia opinio, arigi la anarkiistajn agemajn aktivulojn sur la bazo de precizaj -teoriaj, taktikaj kaj organizemaj- pozicioj, tio estas, sur la bazo de homogena programo.

La ellaborado de tiu programo estas unu el la ĉefaj taskoj, kiujn postulas al la anarkiistoj la lastjare socia lukto. Al tio dediĉas bonan parton el siaj penadoj la grupo de rusaj anarkiistoj.

La Platformo de Organizaĵo ĉi tie publikigita reprezentas la grandajn skizojn, la strukturon de la programo. Ĝi devos utili, kiel unua paŝo, al la unuiĝo de liberecanaj fortoj en sola revolucia agema kolektivo, kapabla agadi: la Ĝenerala Unuiĝo de Anarkiistoj.

Ni ne faras al ni iluziojn. Sendube la Platformo havas, kiel ajna nova procezo, ian gravecon. Eble oni neglektis kelkajn esencajn sintenojn aŭ aliaj estas nesufiĉe traktitaj, aŭ, kontraŭe, aliaj estas troe detalaj aŭ ripetitaj. Ĉio tio povas okazi. Sed tio ne estas tio plej grava. Tio, kio gravas, estas starigi la fundamentojn de ĝenerala organizaĵo, kaj tio estas la celo atingita, laŭ la necesa nivelo, de la Platformo.

Estas funkcio de la tuta kolektivo -la Ĝenerala Unuiĝo de Anarkiistoj- pligrandigi, enprofundigi kaj poste realigi definitivan programon por la tuta anarkiisma movado.

Ni ankaŭ antaŭvidas, ke multaj reprezentantoj de la tiel nomata individuismo kaj la ĥaosa anarkiismo, nin atakos rabie, kaj ili akuzos nin ofendi la anarkiismajn principojn. Tamen, ni scias, ke la individuismaj kaj ĥaosaj elementoj inkluzivigas, sub la epigrafo “liberecanaj principoj”, la “mi fajfas pri tio”-n, la malzorgon kaj foreston de ĉiu respondeco, tio, kio kaŭzis preskaŭ nekuraceblajn vundojn al nia movado, kontraŭ kiuj ni luktas kun ĉiuj niaj fortoj kaj pasio. Pro tio ni povas ignori tute trankvilaj la atakojn devenantajn de tiu sektoro.

Ni bazas niajn esperojn sur aliaj aktivuloj: en kiuj, fidelaj al la anarkiismo, vivis kaj suferis la tragedion de la anarkiista movado, dolore serĉante eliron.

Kaj ni ankaŭ bazas niajn esperojn sur la liberecana junularo, kiu naskiĝinta sub la influo de la Rusa Revolucio kaj koncentrita ekde la komenco pri la rondo de la konkretaj realaĵoj, postulos la plenumon de la organizemaj kaj konstruigaj principoj de la anarkiismo.

Ni invitas ĉiujn rusajn anarkiismajn organizaĵojn disigitaj tra la diversaj mondlandoj tiel, kiel la izolitajn aktivulojn, kuniĝi en sola revolucia kolektivo sur la bazo de komuna platformo de organizaĵo.

Taŭgu la Platformo kiel revolucia devizo kaj renkontpunkto por ĉiuj aktivuloj de la rusa anarkiisma movado!

Povu ĝi starigi la fundamentojn de la Ĝenerala Unuiĝo de Anarkiistoj!

Vivu la socia revolucio de la mondlaboristoj!

Parizo, la 20-an de junio je 1926

Grupo Dielo Truda