سوسیالیسم و فرد در آثار مارکس

نقطه عزیمت مارکس، گذرا بودن سرمایه(داری) است. سرمایه‌داری پدیده ای تاریخی، نه مطلق و نه ابدی، است و وظیفه تاریخی آن دقیقاً ایجاد شرایط برای ظهور شکل بالاتری از جامعه است. به محض انجام این وظیفه، از سرمایه‌داری خواسته می‌شود که «کنار رود و جای خود را به جامعه ای با فرم عالیتری بدهد» (دست‌نوشته‌های ۵۸-۱۸۵۷).