Als we naar de huidige wereld kijken dan zien we een urgente behoefte aan revolutie die schril afsteekt tegen de grote zwakte en verdeeldheid van revolutionaire krachten. Sommige van hun meningsverschillen zijn aanzienlijk. Maar toch, de revolutionaire krachten hebben ook wezenlijke dingen gemeen, internationalistische en revolutionaire standpunten die hen onderscheiden van allen die een pseudo-revolutionaire toon aanslaan die uiteindelijk niet meer is dan een voorwendsel om de kapitalistische waardevorm in stand te houden. We gebruiken weloverwogen de term ‘pro-revolutionair’ omdat alleen de geschiedenis in staat zal zijn om te beoordelen of wat wij doen, bediscussiëren, publiceren en naar voren brengen, al dan niet een revolutionaire uitwerking heeft. Dat is onze bedoeling. Maar handelen we daar ook naar?
1. De huidige economische crisis is niet slechts een conjuncturele baisse, niet slechts het gevolg van ongebreidelde gierigheid. Het is niet een crisis van het neo-liberalisme maar een crisis van het kapitalisme. Zij laat de historische achterhaaldheid van het kapitalisme zien, de dringende behoefte om het geheel en al weg te vagen en te vervangen door een wereld waarin de bevrediging van de menselijke behoeften de drijvende kracht vormt en niet langer de winst; een wereld die niet langer geregeerd wordt door de waardewet, verdeeld in naties, rassen en religies, en waarin de zelf-emancipatie van de uitgebuiten voor het eerst de individuele vrijheid zal verwezenlijken.
2. De gevolgen van deze crisis zijn al vernietigend en zullen alleen nog maar erger worden. In zijn wanhopige pogingen om de kosten terug te brengen om zijn winstvoet te herstellen, legt de kapitalistische klasse een massale werkloosheid op, kortingen op lonen en uitkeringen voor de arbeiders, honger, ziekten en het verlies van hun behuizing voor alle onterfden. Om dezelfde reden zet het zijn aanval op het milieu voort. Steeds meer maakt de crisis de weg vrij die naar de oorlog voert. Wanneer de klassieke economische middelen om winst te maken geblokkeerd raken, wordt het gebruik van geweld steeds verleidelijker, de behoefte aan ontwaardingen binnen het accumulatieproces brengen steeds omvangrijker verwoestingen voort.
3. De enige kracht die in staat is om te verhinderen dat het kapitalisme de mensheid naar de afgrond voert, is de revolutie van de internationale arbeidersklasse. De enige wijze waarop deze revolutie kan slagen is door middel van de ontwikkeling van de collectieve zelforganisatie van de strijdende arbeidersklasse; door alle verdelingen die het kapitalisme haar opleg te doorbreken. Uit deze zelforganisatie van de strijd komt de zelforganisatie van een post-kapitalistische wereld voort.
4. De crisis leidt onvermijdelijk tot sociale uitbarstingen. In elk daarvan zijn tegengestelde krachten aanwezig. Er zullen voorstellen zijn om de strijd te staken en in de steek te laten. Sommigen zullen de bijzonderheid van elk gevecht benadrukken om het geïsoleerd te houden. Er zullen pogingen worden gedaan om de woede tegen het kapitalisme tegen arbeiders van een andere nationaliteit te richten, tegen immigranten en andere zondebokken. Maar in ieder gevecht zal zich de behoefte doen gelden om de strijd verder voort te stuwen, om de beweging zo ver als maar mogelijk is te voeren. Er zullen stemmen zijn vóór uitbreiding van de gevechten, vóór de eenheid van de uitgebuiten, voor een collectieve zelforganisatie, tegen het respect voor kapitalistische wetten en instellingen. En steeds vaker zullen er stemmen te horen zijn die zeggen dat de werkelijke vijand het kapitalisme zelf is.
5. De resultaten van deze confrontaties van tegengestelde krachten staan niet bij voorbaat vast. De pro-revolutionairen erkennen dat zij een factor in de vergelijking vormen. De sociale kracht die naar de omverwerping van het kapitalisme toe werkt, neemt verschillende vormen aan en zij zijn er één van. Zo nemen zij naar vermogen deel aan de strijd van de uitgebuiten aan de zijde van degenen die erop aandringen de strijd uit te breiden.
6. Hun theoretische helderheid kan een belangrijke katalysator zijn in de ontwikkeling van het begrip binnen de arbeidersklasse als geheel, en daarbuiten, van wat op het spel staat. Maar om zijn rol te spelen moet het pro-revolutionaire milieu zijn versplintering doorbreken door samen te komen om de revolutionaire basisstandpunten met krachtige en heldere stem te verdedigen.
7. Het wordt tijd dat het pro-revolutionaire milieu openlijk erkent dat de versnelling van de kapitalistische crisis, zowel in haar diepgang als in haar omvang, de inzet van wat er op het spel staat aanzienlijk heeft verhoogd. Dat maakt het noodzakelijk om onderlinge meningsverschillen en onenigheden af te meten gezien zijn meest dringende verantwoordelijkheden. Zeker, de groepen en kringen in het revolutionaire milieu zijn sterk verdeeld, maar wanneer eenieder de wil heeft om revolutionaire standpunten te verdedigen, dan hebben we al een basis om ze gezamenlijk naar voren te brengen. Gezien deze inzet moeten we onze ideeën door middel van gemeenschappelijke discussies en bijeenkomsten, stellingnames en aktiviteiten in het openbaar verspreiden. Wanneer het pro-revolutionaire milieu dit perspectief niet naar voren brengt, wie zal het in zijn plaats doen? Wie discussieert openlijk binnen de arbeidersklasse over zowel de historische betekenis van haar strijd tegen deze crisis als over haar gevolgen, wanneer de heersende klasse erin zou slagen om haar keuzes op te leggen?
8. De theoretische onenigheden vormen geen hindernis voor samenwerking. Zij maken deel uit van de gewone loop van het revolutionair proletarisch leven. Het obstakel is het sektarisme. Het milieu staat voor een cruciale beslissing. Akkoord gaan met de bovenstaande oproep zal slechts een eerste etappe zijn die we vandaag moeten afleggen. En we hebben niet de eeuwigheid om erover na te denken. Het kapitalisme zal niet vanzelf sterven. We zijn vastberaden om onze bijdrage te leveren.
2 maart 2009, Internationalist Perspective / Perspective Internationaliste.
Original: http://internationalist-perspective.org/IP/ip-archive/ip_51-52_appeal.html
Bron vertaling: http://leftcommunism.org/spip.php?article70
Comments